waar laat een zee zijn tranen?

" Mijn angst lijkt wel wat op de zee –iedereen ziet er iets anders in, en alles wat mensen er in zien zegt veel over hun eigen karakter, maar weinig over de angst zelf. " - Ingmar Heytze over zijn reisangst.

bericht aan de reizigers

they open and close you
then they talk like they know you
they don't know you
Joni Mitchell

er zit een zee in mij en dat ben ik.
ik heb mezelf al tien jaar niet gezien
wanneer ik naar mij toe reis, keer ik
halverwege onverrichter zake terg.
iemand zegt dat ik er eindelijk eens
om zou moeten huilen, maar waar
laat een zee zijn tranen? iemand
anders is jaloers. hij zegt: jij hebt
tenminste een verhaal. schuim
drijft door zijn blikveld. ik herhaal:
de zee heeft geen verhaal


er zit een verre stad in mij. Daar
moet ik heen. Maar alles is zo lang
geleden en misschien, als ik er ben,
loop ik wat rond, zie niets, herken
geen mens en huilt mijn heimwee
even hard. Er ligt een land in mij,
daar kon ik vroeger reizen maar het
werd te klein, het ligt in groene tegels
tussen asfaltwegen, ieder plein onder
de hemel is zo leeg, ik waai steeds
weer terug naar huis

De tijd, de zee, de stad, het land,
de hemel en de pleinen zijn er
dag en nacht, ik moet eens lekker
weg in eigen hoofd maar altijd reis
ik met mezelf mee en ik ben klaar
met het gedrein: niet in de trein,
niet met de bus, alleen naar
Halverwege Onverrichter Zake
en terug - niemand kan zo groots
vergaan als ik. Er zit een zee
in mij en ik verdrink.

***
Ingmar Heytze, bericht aan de reizigers
bundel : schaduwboek houding (2005) uitgeverij podium